KITSUNE SÍ ES HUMANA, CONFIRMADO...



I need you like a vampire needs blood,
am I in love for real?
My whole soul is aching for you.
Should I be happy or should I cry?
I don't know, I've never felt this way before,
there's nothing sacred but you.
If you'll bleed I'll bleed with you,
if you (will) die I will die with you,
is this the feeling called love?
To Die for. Live in you



Ya había usado esta imagen antes, verdad?
Supongo que comienzo a repetirme...
o que así es exactamente mi apariencia ahora (snugly bunny -como en esa rola de Tiamat!!!-)




Así es, señores, ha poco más de un mes comencé a sentir un hormigueo en el área abdominal (no se preocupen, no estoy embarazada), más que un hormigueo era un dolor fuerte (uno distinto de mis problemas gástricos), era como si una miríada de buitres vomitara dentro de mi estómago a una velocidad impresionante, poco comprensible para la mente humana... después descubrí que eran pterodáctilos...

Qué sentimiento más humano!
Pterodáctilos, estupidez, sonrisas, cursiladas, una sensación de vacío extremo, y unas impresionantes ganas de morir...
Love is as good as soma... apoco no?

No tienen una idea de cuánto he forzado mi fragmentada fuerza de voluntad o cuán lastimada se encuentra la esperanza debido a su actual existencia semejante a la de un globo que se infla y desinfla sin descanso... Tampoco tienen una idea de los cambios que han ocurrido en esta mentecita o en la vida de esta nena... Miren! Ahora me desahogo en el blog!!! (cuántos de ustedes comenzaron a preocuparse ya?)

A pesar de TODO no puedo quejarme, tan extraño sentimiento me ha hecho conciente de muchas cosas acerca de mi persona, el comportamiento humano ante el otro, lo hermosos que resultan ser los abismos de diferencias (y los de semejanzas), la obstinación, las epidemias, lo maravilloso que es saber que sí existe una persona no finesa a quien podría contemplar todos los días sin hablar durante muchas horas, la fascinación que me causa saberme no correspondida, los lapsos de inspiración, la embriaguez sin alcohol, las manos suavecitas, las enumeraciones sin sentido, las causas desesperadas...
De una forma u otra habré ganado algo, supongo: ya sea una hemorragia interna causada por las membranosas alas de los pterodáctilos, el recuerdo de una hermosa tarde de agosto, mucha humillación, el deseo de comprar el Wildhoney, o quizá aquello que en realidad deseo... Buscaré bajo el árbol de Navidad, algo debe haber para mí.
[no hay "arbolito" en esta época del año???... Pero alguien me dijo que Santa atiende 365 días al año... en Rovaniemi???... ya entiendo... a esperar, entonces...]

Aquí sigo. Deseando que esta canción fresona sea una completa realidad y no sólo una impresionante realidad a medias... sí, jykevää on rakkaus...





Jykevää on Rakkaus

En tiedä mikä sussa oikein kiinosti
Mut mulla silloin välähti että empähän pistäis vastaankaan
Kuljeskelemista ihan kahdestaan nyt on styylattu kuukaus
Niin jykevää on rakkaus

Mun kaveritkin kattoo ihan kummissaan
Ja miettii varmaan olenko mä tosissaan no enhän mä ole pahemmin
Muiden kanssa ollut muiden kanssa sua ennemmin nyt on
Styylattu kuukaus
Niin jykevää on rakkaus

Muistat kai mitä juteltiin kun himaan päin kuljettiin
sä kerroit miten sua tympäsee jätkät jotka makeilee

Mä luulin ett pikkuhiljaa muutuinkin jotain kai mä tässä opinkin
Kovanaama enää esitä en jos suoraan sanon se toi mulle helpotuksen
Sen on tehnyt tää kuukaus
Niin jykevää on rakkaus

M uistat kai mitä juteltiin kun himaan päin kuljettiin
Sä kerroit miten sua tympäsee jätkät jotka makeilee
Mä luulin ett pikkuhiljaa muutuinkin jotain kai mä tässä opinkin
Kovanaama enää esitä en jos suoraan sanon se toi mulle helpotuksen
Sen on tehnyt tää kuukaus
Niin jykevää on rakkaus